• Logopeda

          • Logopeda

          • Rok szkolny 20024/2025

             

             

             

            ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

            Rok szkolny 2023/2024

             

             

            25.01.2024 - Po zajęciach z logopedii wychodzimy z materiałem do ćwiczeń.

            ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

            https://sp22sosnowiec.edupage.org/album/#photos:album:2971

            ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

            Czy to już logopedia...?

            ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

            https://sp22sosnowiec.edupage.org/album/#photos:album:2634

            ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

            Zajęcia logopedyczne

            10.10.2023 - Zajęcia logopedyczne to super sprawa.

            ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

            https://sp22sosnowiec.edupage.org/album/#photos:album:2591

            ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

            Terapia logopedyczna

            30.09.2023 - Ćwiczenia oddechowe i koordynacja ruchowo- wzrokowa. 

            ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

            https://sp22sosnowiec.edupage.org/album/#photos:album:2552

            ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

            Rok szkolny 2021/2022

            Ćwiczenia logopedyczne to fajna zabawa.

            http://sp22sosnowiec.edupage.org/photos/?photo=album&gallery=284

            https://www.mimowa.pl/

                                               

            Zajęcia logopedyczne

            http://sp22sosnowiec.edupage.org/photos/?photo=album&gallery=1

            Program terapii logopedycznej w SP 22

             

            Cele ogólne programu terapii logopedycznej:

            • stymulacja prawidłowego rozwoju mowy dziecka,
            • kształtowanie umiejętności prawidłowej wymowy,
            • rozwijanie kultury słowa potocznego i artystycznego
            • wzmacnianie poczucia własnej wartości dziecka wyrabianie u dziecka właściwej  motywacji do podjęcia prawidłowej wymowy,
            • nawiązanie właściwego kontaktu z dzieckiem, opartego na pełnym zaufaniu oraz 
              ukształtowanie pozytywnego stosunku do siebie i do zajęć.

            Cele szczegółowe programu terapii logopedycznej:

            • przeprowadzanie badań wstępnych, w celu ustalenia stanu mowy uczniów;
            • diagnozowanie logopedyczne oraz organizowanie pomocy logopedycznej:
            • prowadzenie terapii logopedycznej indywidualnej i w grupach dzieci , u których stwierdzono nieprawidłowości w rozwoju mowy głośnej:
            • organizowanie pomocy logopedycznej dla dzieci z trudnościami w czytaniu i pisaniu przy ścisłej współpracy z nauczycielami,
            • organizowanie i prowadzenie różnych form pomocy psychologiczno – pedagogicznej dla dzieci, rodziców i nauczycieli;
            • wspieranie działań wychowawczych i profilaktycznych nauczycieli.

            Metody ogólne stosowane w terapii logopedycznej:

            • Logopedyczne – stosowane tylko w postępowaniu logopedycznym i dla niego specyficzne (np. metody mechaniczne).
            • Lingwistyczne – szeroko wykorzystywane w logopedii, powstałe na podstawie wiedzy zaczerpniętej z różnych działów językoznawstwa, m.in. fonetyki, morfologii, kultury żywego słowa (np. metody fonetyczne).
            • Pedagogiczne – stworzone na gruncie i na użytek terapii pedagogicznej, zaadoptowane przez logopedię (np. metoda dobrego startu, kinezjologia edukacyjna).
            • Psychologiczne - mając na uwadze psychologiczne uwarunkowania i skutki zaburzeń mowy (np. techniki relaksacyjne).
            • Medyczne (różne środki i zabiegi medyczne).

            Przewidywane osiągnięcia – dziecko potrafi:

            • prawidłowo gospodarować oddechem, stosować prawidłowy tor oddechowy;
            • wykonywać precyzyjnie wskazane ruchy językiem, ustami, policzkami, żuchwą podniebieniem;
            • prawidłowo połykać; − reagować na bodźce słuchowe, różnicować dźwięki otoczenia, wykazywać wrażliwość słuchową, wykazywać poczucie rytmu;
            • poprawnie artykułować głoski z zasobu fonologicznego zgodnego z wiekiem;
            • nazywać przedmioty, zjawiska i czynności znajdujące się lub dziejące się w najbliższym otoczeniu oraz rozumieć ich znaczenie;
            • budować zdania proste i rozwijać je;
            • wypowiadać się na bliskie dziecku tematy;
            • rozumieć i pamiętać treści słuchanych opowiadań, itp.,
            • mówić poprawnie w mowie spontanicznej.

             

            Opracowany przez:


            mgr R.Tarnowską 
            mgr H. Zagrodnik
            mgr B. Budzyń

            Zapraszamy na terapie logopedyczną

            wg  harmonogramu:

            Mówimy, by się uczyć,

            uczymy się, by pięknie mówić.

                        Barbara Budzyń

                                 Regina Tarnowska             

            Organizacja i przebieg zajęć terapii logopedycznej w naszej szkole przebiega według zamieszczonego poniżej "Planu terapii logopedycznej", który określa jej cele ogólne , zadania w zakresie terapii, kompensacji i korekty zaburzeń percepcyjno - motorycznych oraz zadania w zakresie profilaktyki logopedycznej.

            Plan terapii logopedycznej

            Cele terapii logopedycznej

            1. Usuwanie wad i zaburzeń mowy.
            2. Kształtowanie prawidłowej mowy pod względem gramatycznym, fonetycznym, leksykalnym.

            Zadania w zakresie terapii logopedycznej

            1. Badanie logopedyczne mowy uczniów.
            2. Szczegółowe badanie uczniów zakwalifikowanych do udziału w terapii logopedycznej.
            3. Opracowanie i tworzenie indywidualnych kart diagnozy i terapii dzieci.
            4. Budowanie więzi emocjonalnej z dzieckiem.
            5. Kształtowanie rozumienia pojęć jako narzędzia kategoryzowania świata.
            6. Kształtowanie słuchu fonematycznego z każdym dzieckiem.
            7. Ćwiczenia uprawniające motorykę narządów mowy: języka, warg, podniebienia miękkiego,
            8. Ćwiczenia pogłębionego oddechu.
            9. Ćwiczenia fonacyjne.
            10. Opracowanie układów artykulacyjnych właściwych dla danego szeregu głosek.
            11. Opracowywanie wymowy struktur językowych:
            a) Wywoływanie głosek w izolacji,
            b) Wywoływanie głosek w sylabach,
            c) Wywoływanie (utrwalanie) głosek w nagłosie, wygłosie, śródgłosie wyrazów,
            d) Utrwalanie głosek w wyrażeniach,
            e) Utrwalanie głosek w zdaniach,
            f) utrwalanie głosek w opowiadaniach, zabawach, grach dydaktycznych a także w mowie spontanicznej.
            12. Kształtowanie i doskonalenie umiejętności komunikacyjnych.
            13. Kształtowanie sytemu gramatycznego.

            Zadania w zakresie kompensacji i korekty

            zaburzeń percepcyjno – motorycznych

            1. Usprawnianie analizy i syntezy słuchowej, wzrokowej, oraz orientacji przestrzennej.
            2. Stymulowanie językowego rozwoju dzieci poprzez ćwiczenia i zabawy utrwalające czytanie i pisanie.

            Zadania w zakresie profilaktyki logopedycznej

            1. Prowadzenie badań przesiewowych wśród uczniów.
            2. Organizowanie terapii logopedycznej dla dzieci z zaburzeniami mowy.
            3. Organizowanie i prowadzenie poradnictwa dla rodziców.
            4. Zachęcanie rodziców do czynnego udziału w terapii dziecka.
            5. Kontynuowanie terapii logopedycznej dla dzieci objętych terapią logopedyczną w roku poprzednim.

            Zasady pracy korekcyjnej

            1. wczesnego rozpoczęcia terapii,
            2. indywidualizacji,
            3. kompleksowego oddziaływania,
            4. wykorzystywania wszelkich możliwości dziecka,
            5. świadomego i aktywnego działania,
            6. współpracy z najbliższym otoczeniem,
            7. systematyczności,
            8. stopniowania trudności,
            9. utrwalania.

            1. Diagnoza logopedyczna
            2. Ćwiczenia przygotowujące artykulatory do wywoływania zaburzonych głosek.
            • Ćwiczenia oddechowe.
            • Ćwiczenia narządów artykulacyjnych: języka, warg, podniebienia miękkiego, żuchwy.
            • Ćwiczenia emisyjno- głosowe.
            3. Ćwiczenia właściwe z zakresu korekcji wad wymowy.
            • Wywołanie głoski w izolacji.
            • Utrwalenie głoski korygowanej na materiale językowym w logotomach, wyrazach (nagłos, śródgłos, wygłos), zdaniach.
            • Ćw. utrwalające wywołaną głoskę w wierszykach, piosenkach wyliczankach, powiedzeniach.
            • Automatyzacja poprawnej wymowy w mowie spontanicznej, opowiadanie ilustracji, historyjek obrazkowych, rozmowy kierowane.
            • Ćw. utrwalające z wykorzystaniem komputera.
            4. Ćwiczenia wspomagające terapię logopedyczną.
            - Ćw. ortofoniczne (udział w zajęciach grupowych).
            - Ćw. stymulujące rozwój słuchu fonemowego.
            - Ćw. i zabawy z muzyką- logorytmika.
            - Ćw. stymulujące ogólny rozwój dziecka (rozwijanie słownictwa czynnego i biernego, koordynacji wzrokowo- słuchowo- ruchowej, pamięci, myślenia, orientacji przestrzennej).
            • Kształtowanie twórczej aktywności słownej dziecka poprzez tworzenie swobodnych tekstów, rymowanek.
            • Wyrabianie u dzieci umiejętności posługiwania się poprawną polszczyzną, wskazywanie różnic pomiędzy gwarą a językiem literackim.

            CEL I GŁÓWNE ZADANIA TERAPII:

            1. Kształtowanie prawidłowej mowy poprzez korygowanie zaburzeń w zakresie strony fonetycznej, leksykalnej, gramatycznej.
            2. Stymulowanie opóźnionego rozwoju mowy.
            3. Doskonalenie wymowy już ukształtowanej.
            4. Wdrażanie do praktycznego wykorzystania nawyków poprawnej wymowy przyswojonej w toku ćwiczeń.
            5. Usprawnianie techniki czytania i pisania.
            6. Wdrażanie dzieci do obcowania z literaturą i sztuką oraz twórczej aktywności słownej.

            METODY PRACY:

            a.Aktywne (dziecko świadomie ćwiczy mowę, bierze udział w terapii)
            b. Demonstracja- pokazanie dziecku na czym polega mówienie danej głoski (poprawne ułożenie n. mowy przed lustrem).
            c. Demonstracja + instrukcja - logopeda pokazuje i omawia co dzieje się z artykulatorami, mówi co dziecko ma zrobić.
            d. Metoda mechaniczna- stosowanie przyborów typu szpatułka, rerek, monokinezy (ćwiczenia z palcem) oraz innych przyrządów logopedycznych.
            e. Metody substytucyjne- wykorzystywane są już utrwalone głoski i przekształcane w te których dziecko nie wymawia poprawnie, np. długie wypowiadanie dziąsłowego t” prowadzi do powstania cz”, a wypowiadanie dziąsłowego cz” do powstania sz”.
            f. Metody ortofoniczne- wywoływanie głosek przez odpowiednie ćwiczenia oddechowe i inne wspomagające.
            g. Są również metody pasywne(zabawa, logorytmika, rytmika, rysowanie) dziecko nie zajmuje się samą mową, ale wpływają na nią emocje, pamięć, motywacja)

            PLAN PRACY

            1. Prace organizacyjne: przygotowanie gabinetu do podjęcia terapii logopedycznej, zebranie pomocy dydaktycznych.
            2. Diagnoza logopedyczna- kwalifikowanie dzieci do zajęć logopedycznych, zapoznanie się z opiniami psych- pedagogicznymi , konsultacje z wychowawcą i pedagogiem szkolnym, założenie dokumentacji.
            3. Ćwiczenia logopedyczne.
            • Oddechowe: wyrabianie oddechu dla mowy, ćw. oddechu przeponowego, wydłużanie fazy wydechowej,
            ćw. emisyjne, ćw. ekonomicznego zużywania powietrza i umiejętności synchronizowania pauz oddechowych z treścią wypowiedzi.
            • Głosowe: wyrabianie właściwej tonacji, kierowanie głosu na maskę, ćw. umiejętności modulowania siły głosu i prawidłowego brzmienia głosek w sylabach, wyrazach, zdaniach, naśladowanie głosów.
            • Słuchowe: usprawnianie odbioru bodźców akustycznych, rozpoznawanie wrażeń słuchowych, ćw. poczucia rytmu, rozróżnianie głosek dobrze i źle wypowiedzianych.
            • Artykulacyjne: usprawnianie właściwego funkcjonowania narządów mowy, wywoływanie głosek w izolacji, utrwalanie ich poprawnej realizacji w logotomach, wyrazach, zdaniach, nauka wierszy, piosenek z nasileniem głoski ćwiczonej.
            • Leksykalne: rozwijanie mowy poprzez opowiadanie historyjek obrazkowych, opowiadanie ilustracji, przeczytanego tekstu, udzielanie odpowiedzi na pytania, gry i zabawy ortofoniczne, ćw. w czytaniu i pisaniu.
            4. Współpraca z wychowawcą , rodzicami - instruowanie o sposobie korekcji mowy, pokaz ćwiczeń, informowanie o postępach.

            Terapia Seplenienia

            1.Seplenienie - nieprawidłowa realizacja fonemów trzech szeregów: szumiącego, syczącego i ciszącego.

            Są to seplenienia typu substytucyjnego, gdyż dziecko zastępuje głoskę np. sz” głoską, którą już potrafi wymówić np. s” Wyróżniamy również seplenienie zdeformowane, gdzie obok substytucji występuje także deformacja np.:
            a. międzyzębowe- jak wyżej , dodatkowo dziecko wsuwa język między zęby.
            b. Boczne- strumień powietrza wypływa bokiem jamy ustnej. Może to być przepływ jedno lub obu
            stronny.
            c. Wargowo- zębowe- zły układ warg (sepl. świszczące, usta zbyt wysunięte do przodu)

            2. Przyczyny seplenienia:
            - wady anatomiczne( tyłozgryz, przodozgryz, zgryz otwarty lub inne wady zgryzu, wysokie
            podniebienie, brak pionizacji, krótkie wędzidełko)
            - upośledzony słuch, naśladownictwo, niesprawność języka, warg,
            • stany chorobowe narządów oddechowych, oddychanie przez otwarte usta, zły sposób połykania np. niemowlęcy, złe napięcie języka, anomalie zębowe, ubytki zębowe.

            3. Terapia seplenienia:
            - Terapia wstępna: ćwiczenia ortofoniczne,ćw. n. artykulacyjnych, usprawnianie zaburzonych funkcji.
            - Terapia właściwa:
            - wprowadzenie prawidłowej głoski przez szereg ćwiczeń
            - utrwalanie głoski w izolacji(tttt, dddd) - utrwalenie w sylabach, wyrazach w nagłosie, śródgłosie i w wygłosie
            - utrwalenie w gr spółgłoskowych na początku i na końcu
            - ćw. różnicujące głoski
            - zestawienia dwu wyrazowe
            - zdania dłuższe, wierszyki i piosenki
            - gry dydakt., swobodna wypowiedź dziecka

            Terapia seplenienia bocznego:
            - zaleca się stosowanie metod ortofonicznych skierowanych głównie na ukształtowanie poprawnego
            toru przepływu powietrza(precyzyjne dmuchnięcie na coś)
            - do poprawnego dmuchania dołączamy artykulację: dmuchnięcie i wypowiadanie s”(wąż syczy s, s, s) dziecko sprawdza czy jest dmuchnięcie przykładając dłoń w pobliżu ust.
            - Z głoski s” do sz” można przejść przez wymawianie ciągłe s” i podwijanie języka do tyłu.
            - Utrwalanie wg. schematu.

            Terapia seplenienia międzyzębowego:
            - demonstracja przed lustrem na pierwszych zajęciach, dziecko musi zobaczyć jak mają wyglądać narządy artykulacyjne podczas wymowy głoski
            - ćwiczenia na czucie położenia języka, dziecko musi wiedzieć gdzie ma być język i, że ma byś
            schowany za zębami
            - ćwiczenia na pionizację języka
            • wg. schematu utrwalanie

                          Terapia Rotacyzmu

            ROTACYZM- nieprawidłowa artykulacja fonemu r”.


            1.Wyróżniamy:
            - mogirotacyzm- opuszczanie głoski r”
            - pararotacyzm- głoska r” wymawiana jest jako l” lub j”(substytucja)
            - rotacyzm właściwy:
            - r. uwularny(języczkowy)- drga języczek
            - r. lateralny ( boczny)- drgają policzki lub kąciki ust
            - r. welarny(krtaniowy)-
            - r. faryngealny(gardłowy)- tylna część języka zbliża się do tylnej ściany gardła.

            2. Przyczyny rotacyzmu:
            - niedostateczna sprawność języka( krótkie wędzidełko podjęzykowe, język gruby, zbyt wielki)
            • zbyt duże lub małe napięcie mięśniowe.

            3. Terapia rotacyzmu:
            - Badanie słuchu fonematycznego przy rotacyźmie substytucyjnym
            - Ćwiczenia usprawniające motorykę języka .
            - Ćwiczenia przygotowawcze do wymawiania „r” :
            - Szybkie wymawianie dziąsłowych głosek „t” i „d” oraz kombinacji z tych głosek, zmieniając ich kolejność czy dodając kolejno samogłoski np.: tttt, dddd, tdtdtdtd, tede- tede- tede, tedu- tedu- tedu
            - Wymawianie wyrazów z „r” ale zamieniając tą głoskę na „l” co pomaga w uzyskaniu przedniojęzykowo-dziąsłowego brzmienia. ( tlawa, dloga, cytlyna itp.)
            - Ćwiczenia w dmuchaniu: dmuchanie na przyklejony do czubka języka pasekpapieru,zdmuchiwanie z czubka kawałków papieru, oraz inne ćwiczenia oddechowe
            • Zabawy z językiem : parskanie, konik, samochód, wylizywanie soku, czekolady z podniebienia, mycie językiem zębów, wypychanie językiem policzków itp.
            • Ćwiczenia utrwalające wywołaną głoskę „r” :
            - wymawianie wyrazów lub zbitek spółgłoskowych, gdzie „r” występuje w otoczeniu „t” i „d” np.: tda,tdo, tde, tdu, teda, tedo, tede, tedu, tedy, trla, trlo, trle, trlu oraz wyrazów typu : drops, drabina, trawa, wiatr:(język za wałkiem dziąsłowym)
            - Wymawianie wyrazów gdzie „r” występuje w grupach spółgłoskowych
            - Wymawianie wyrazów gdzie „r” występuje w grupach samogłoskowych.
            • Dalej wg. schematu utrwalania..

            Terapia Parasygmatyzmu

            1.Parasygmatyzm (substytucje głosek), czyli zastępowanie jednych głosek dentalizowanych innymi, realizowanymi prawidłowo.
            Najczęściej obserwuje się następujące substytucje:
            -spółgłoski: sz, ż, cz, dż - zastępowane są szeregami: s, z, c, dz ;
            (przykład: myszy - mysy, szafa - safa, żaba - zaba, czekolada - cekolada, dżungla - dzungla)-oba szeregi: s, z, c, dz, i sz, ż, cz, dż - zastępowane są przez szereg : ś, ź, ć, dź ;
            (przykład: szafa - śafa, żaba - źaba, czekolada - ćekolada, dżungla - dźungla, sałata - śałata, zapałki - źapałki, cebula - ćebula, dzbanek - dźbanek)
            -spółgłoski zwarto szczelinowe: c, dz, ć, dź, cz, dż - mogą też być zastępowane przez - -spółgłoski
            szczelinowe: s, z, ś, ź, sz ; (przykład: cebula - sebula, dzbanek - zbanek, ćma - śma, dźwig - źwig, czapka - szapka, dżokej - żokej)
            -spółgłoski dentalizowane: s, sz, ś, c, cz, ć - są zastępowane przez spółgłoskę zwartą t ; (przykład: sałata - tałata, szafa - tafa, siano - tano, cebula - tebula, czapka - tapka, ćma - tma)
            -głoski z, rz, ź, dz, dż, dź - przez spółgłoskę zwartą d ; (przykład: zapałki - dapałki, rzeka - deka, zima - dima, dzwonek - dwonek, dżokej - dokej, dziki - diki)

            2.Przyczyny parasygmatyzmu:
            Parasygmatyzm, to najprostsza forma seplenienia. Nie obserwuje się w nim nieprawidłowości w ułożeniu języka, nie ma też wadliwej budowy anatomicznej narządów artykulacyjnych. Dziecko po prostu stosuje zamiennie głoski z trzech szeregów, mówi na przykład: selki zamiast szelki, coło zamiast czoło albo ziaba zamiast żaba, czy szanki zamiast sanki.

            3.Terapia parasygmatyzmu:
            - ćwiczenia ortofoniczne,ćw. n. artykulacyjnych, usprawnianie zaburzonych funkcji.
            - wprowadzenie prawidłowej głoski przez szereg ćwiczeń
            - utrwalenie w sylabach, wyrazach w nagłosie, śródgłosie i w wygłosie
            - ćw. różnicujące głoski
            - zestawienia dwu wyrazowe
            - zdania dłuższe, wierszyki i piosenki
            • gry dydakt., swobodna wypowiedź dziecka.

            ADHD- ZESPÓŁ NADPOBUDLIWOŚCI PSYCHORUCHOWEJ

            Zespół nadpobudliwości psychoruchowej jest najczęstszym, zaburzeniem rozwojowym dotyka około 5% dzieci. Wczesne rozpoczęcie leczenia, farmakoterapii, psychoterapii i edukacji we współpracy z rodzicami i nauczycielami stwarza szansę na zmniejszenie nasilenia się objawów. Najważniejsze, że poprzez zrozumienie i wiedzę na temat występowanego zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi może się poprawić znacznie funkcjonowanie psychospołeczne dzieci. Aby współpracować z rodzicami trzeba mieć wiedzę na temat zaburzeń rozwojowych dziecka, rozumieć jego zachowania, znać zasady leczenia i wierzyć w skuteczność prowadzonych oddziaływań wychowawczych. Czy jest to możliwe? Na to pytanie każdy może sobie odpowiedzieć sam, czytając informacje zamieszczone poniżej tego artykułu.Zainteresowanych odsyłam do książki podanej poniżej.

            W dzisiejszych czasach o nadpobudliwości psychoruchowej pisze się więcej niż kilka lat temu,co doprowadziło do powierzchownego nadawania etykietki „nadpobudliwy”. Mówiąc
            o nadpobudliwych dzieciach w szkole mamy na myśli grupę upartych dzieci, które nie słuchają poleceń, są zuchwałe i wybuchowe, gdzie może dochodzić do gryzienia, kopania lub wulgarnego obrażania innych. Wyżej wymienione dzieci mogą cierpieć na zespół nadpobudliwości psychoruchowej, jednak nie można tego ustalić tylko i wyłącznie na podstawie wyżej wymienionych objawów.

            WAŻNE!!!


            Termin „zespół nadpobudliwości ruchowej” nie jest synonimem
            • niespokojnego dziecka
            • żywego temperamentu
            • zaburzeń zachowania
            • agresji
            • celowego łamania norm
            Aby rozpoznać ADHD, konieczne jest stwierdzenie objawów:
            • zaburzeń koncentracji uwagi
            • nadruchliwości
            • nadmiernej impulsywności

            Dziecko nadpobudliwe nie ma czegoś za dużo (np. za dużo energii,za wiele emocji) Ma za mało zdolności do wewnętrznej kontroli i hamowania swojego zachowania.

            U dziecka z rozpoznaniem ADHD rozpoznajemy pewien wzór zachowania.Dzieci te, są nieuważne,impulsywne,bardzo często nad ruchliwe.Kłopoty z koncentracją uwagi,nadruchliwością uwagi i nadmierną impulsywnością są cechami, co z definicji oznacza, że występują one u wielu osób.Jednak różnica między spokojnym i wyciszonym dzieckiem a jego rówieśnikiem z ADHD polega na nasilaniu się tych cech co przyczynia się do utrudniania codziennego funkcjonowania i taką cechę zaczynamy nazywać objawem.
            Dzieci z ADHD są normalne.Odbierają świat prawidłowo,choć szybciej i bardziej chaotycznej, często pomijają istotne dla innych szczegóły.Wolniej i wybiórczo uczą się obowiązujących norm.Mają kłopoty z koncentracją, nadmierną ruchliwością i nadmierną impulsywnością.

            PROBLEMY KTÓRE MOGĄ SIĘ WIĄZAĆ Z ADHD:


            • konsekwencje zdrowotne, takie jak częstsze i poważniejsze urazy,otyłość
            • słabsze w stosunku do możliwości osiągnięcia szkolne, niższe wykształcenie
            • niska samoocena
            • niepodejmowanie odpowiednich do możliwości ról społecznych
            • konflikty z rówieśnikami i dorosłymi
            • osobowość antyspołeczna
            • konflikty z prawem,większe ryzyko trafienia do więzienia
            • uzależnienie od alkoholu,narkotyków,papierosów
            • problemy finansowe,długi
            • depresja
            • zaburzenia lękowe

            DIAGNOZA:

            1.Nasilenie objawów musi być większe niż normalny obraz danej cechy u dzieci w tym samym wieku.
            2.Objawy muszą powodować pogorszenie funkcjonowania.
            3.Objawy są stałą cechą występującą od lat.Powinny były ujawnić się przed 7 rokiem życia.
            4.Objawy zespołu nadpobudliwości psychoruchowej nie są częścią innego zaburzenia

            Z CZYM NIE MYLIĆ ADHD


            • choroby somatyczne
            • zaburzenia psychiczne
            • wpływ środowiska

            Bardzo trudno jest żyć i poznawać świat, gdy inni uważają, że zawsze zachowujemy się źle
            i nic nam nie wychodzi!!!

            ISTNIEJE KILKA METOD, KTÓRYCH ZASTOSOWANIE JEST NIEZBĘDNE W PRZYPADKU PRACY Z DZIEĆMI Z ADHD SĄ TO:

            1.Zdobywanie wiedzy i szukanie nowych informacji.Im więcej wiemy o danym problemie, tym lepiej go rozumiemy i łatwiej nam znaleźć sposób poradzenia sobie z nowymi trudnościami.Warto konsultować się ze specjalistami w/w dziedzinie w celu uzyskania dodatkowych informacji na temat dziecka.
            2. Praca na pozytywach
            3.Zasady i konsekwencje
            4.Specyficzne strategie radzenia sobie z objawami ADHD

            WSKAZÓWKI DO WYKORZYSTANIA:

            • jeśli wykonywane zadanie jest ciekawe, wtedy łatwiej je wykonać- zabawa z dzieckiem
            w wyszukiwanie ciekawych informacji
            • kolorowe interesujące książki, które ułatwią dziecku naukę
            • możliwość skorzystania z edukacyjnych programów komputerowych
            • dobry przykład-zaglądanie do książki przy dziecku
            • organizowanie wycieczek np. do muzeum, z wykorzystaniem wiadomości zdobytych
            w szkole.

            BARDZO WAŻNA JEST SAMOOCENA

            SAMOOCENA zależy od poczucia przynależności do grupy i możliwości właściwego funkcjonowania w tej grupie!!!
            ZASADY TWORZENIA ZASAD DO PRACY Z DZIECKIEM Z ADHD


            1. Dziecko z ADHD potrzebuje konkretnych i jasnych informacji, jak powinno się zachowywać np.Obiad jemy, siedząc przy stole.
            2. Zasady formułujemy krótko im mniej wyrazów tym łatwiej zapamiętać i powtórzyć.
            3. Zasady formułujemy pozytywnie-są wtedy wskazówkami i nie pokazują innych nieakceptowanych sposobów postępowania.
            4. Dziecko może jednocześnie przyswoić nie więcej niż 2-3 zasady.
            5. System zasad jest dynamiczny a nie statyczny.Dopasowujemy go do zmieniającej się rzeczywistości.
            6. Zasady obowiązują obie strony, co oznacza że powinny je przestrzegać wszyscy domownicy,nawet jeśli nie są wygodne dla osób dorosłych.
            7. Zasady powinny być przypominanie tak często, jak to jest potrzebne.
            8. Zasad trzeba przestrzegać zawsze, inaczej dziecko przestaje wierzyć, że są one wprowadzane na serio.
            9. Nie pozwalamy na dyskusję o zasadach w odniesieniu do konkretnej sytuacji.

            Szczegółowe wskazówki do pracy i zajmowania się dzieckiem z ADHD można znaleźć
            w książce:

            Żródło:

            „ADHD -zespół nadpobudliwości psychoruchowej
            Przewodnik dla rodziców i wychowawców” praca zbiorowa
            Wydawnictwo GWP Gdańsk 2007 r.

            Pamiętaj!!!

            Rodzice dzieci ze zdiagnozowanym zespołem nadpobudliwości psychoruchowej bywają często zmęczeni, znacznie bardziej niż inni rodzice.

                   

                 

            ZASADY DOBREGO I BEZPIECZNEGO

            ZACHOWANIA SIĘ  W SZKOLE

            W czasie lekcji:

            • Staramy się nie spóźniać na lekcje.
            • Na zajęciach zachowujemy ciszę i słuchamy tego co mówi nauczyciel.
            • Nie przerywamy nauczycielowi jak i uczniom.
            • Nie naśmiewamy się z innych.
            • Jesteśmy wobec siebie pomocni i koleżeńscy.
            • Starannie odrabiamy prace domowe.
            • Aktywnie bierzemy udział w lekcji.
            • Posiadamy wyciszone lub wyłączone tel. komórkowe.
            • Siedząc w ławce siedzimy prosto!
            • Wychodząc z klasy nie przepychamy się.
            • Dyżurny klasowy pamięta o swoich obowiązkach.

            W czasie przerwy:

            • Wchodząc do szatni rozbieramy się lub ubieramy i wychodzimy. Nie przesiadujemy w niej. Ubranie wieszamy na wieszaku, obuwie trzymamy w worku.
            • W szkole obowiązuje nas obuwie zmienne z zawiązanymi sznurówkami.
            • Oczekując na lekcje układamy teczki w rzędzie pod ścianą.
            • Po dzwonku ustawiamy się w parach przy klasie, w której mamy lekcje.
            • Przebywamy na korytarzach, gdzie mamy lekcje (wyjątek stanowi wyjście do sklepiku, biblioteki, toalety i na obiad)
            • Zachowujemy zasady bezpiecznego poruszania się po schodach-wchodzimy
            i schodzimy zawsze prawą stroną.
            • Podczas przerwy: nie krzyczymy, nie biegamy i nie popychamy kolegów.
            • Jeżeli przypadkiem kogoś potrąciliśmy lub uraziliśmy, niezwłocznie go przeprosimy.
            • Oczekując w kolejce po obiad lub do sklepiku nie krzyczymy i nie przepychamy się.
            • Spożywając posiłek obiadowy przestrzegamy obowiązującego tam regulaminu
            i podstawowych zasad higieny(przed jedzeniem myjemy ręce) oraz zasad dobrego zachowania przy stole (m.in. życzymy sobie „smacznego”), podczas jedzenia nie mówimy, przeżuwamy bezgłośnie z zamkniętymi ustami, kończąc posiłek wycieramy usta serwetką i palce serwetką lub myjemy ręce.
            • Karteczki, papierki po smakołykach, śniadaniu i ogryzki wyrzucamy do odpowiednich koszy na śmieci wg segregacji.
            • Zachowujemy czystość wokół nas!
            • Nie opuszczamy terenu szkoły bez pozwolenia!

            Nie zapominamy o stosowaniu ważnych słów:

            „Dzień dobry”, „Dziękuję”, „Proszę”, „Przepraszam”, „Do widzenia”

            Informacje o terapii logopedycznej

            Z uwagi na specyfikę terapii logopedycznej ważne jest, by zadawane przez logopedę ćwiczenia były wykonywane codziennie przez 15 minut, zawsze w obecności rodzica, który wskaże ewentualne błędy. Ćwiczenia są zapisywane lub wklejane do zeszytu. Uczeń jest zobowiązany do codziennego przećwiczenia całych ostatnich zajęć, a raz w tygodniu całego zeszytu. Uczeń powinien przynosić zeszyt na każde zajęcia z logopedą.

            WARUNKIEM SKUTECZNEJ TERAPII LOGOPEDYCZNEJ

            JEST PRACA Z DZIECKIEM W DOMU.

            BEZ NIEJ NIE BĘDZIE EFEKTÓW W POSTACI POPRAWNEJ WYMOWY.

            Rodzic:

            Zobowiązuje się dbać o regularne uczestnictwo dziecka w zajęciach, przestrzegać zaleceń logopedy i współpracy z nim w zakresie oddziaływań wobec dziecka oraz wykonywaniu z nim ćwiczeń w domu. Jeśli zajdzie taka potrzeba, zadbam o konsultacje z lekarzem specjalistą i dostarczenie terapeucie stosownych dokumentów (opinii, wyników badań, konsultacji). Mam prawo w dowolnym momencie zrezygnować z terapii, o czym uprzedzę logopedę. Mam świadomość, iż postępy terapii zależą od regularnych ćwiczeń z dzieckiem w domu i przestrzegania zaleceń terapeuty. Przyjmuję do wiadomości, iż brak pracy w domu lub powtarzający się brak zeszytu będzie traktowane jako rezygnacja z udziału w terapii indywidualnej.

            Logopeda:

            Zobowiązuje się prowadzić terapię logopedyczną z najwyższą możliwą starannością, przy wykorzystaniu dostępnej mi wiedzy oraz informować rodziców o postępach dziecka, a także przygotowywać materiały do pracy w domu i udzielać rodzicom wszelkich potrzebnych wyjaśnień co do sposobu wykonywania ćwiczeń. Zapewniam, że terapia będzie prowadzona z zachowaniem zasad poufności.

             

             

             

             

             

            Regulamin uczęszczania na terapię logopedyczną
            w Szkole Podstawowej nr 22 w Sosnowcu

            1. Czas trwania zajęć logopedycznych jest dostosowany do potrzeb oraz indywidualnych możliwości dziecka i trwa maksymalnie 45 minut. Zajęcia odbywają się w małych grupach –najwięcej czworo dzieci.
            2. W zajęciach mogą brać udział jedynie dzieci zdrowe (tzn. bez kataru, kaszlu, gorączki, bólów głowy, brzucha, chorób zakaźnych, itp.).
            3. Udział dziecka w zajęciach oparty jest na zasadzie regularności i systematyczności ćwiczeń aż do całkowitego opanowania materiału programowego niezbędnego do całkowitej korekty rozpoznanej wady wymowy lub zaburzenia mowy.
            4. Rodzice mogą uczestniczyć w zajęciach logopedycznych oraz powinni konsekwentnie ćwiczyć z dzieckiem w domu i stosować się do zaleceń logopedy - (uzupełniają na bieżąco dzienniczek ćwiczeń domowych).

            Cele i główne zadania terapii:

            • Kształtowanie prawidłowej mowy poprzez korygowanie zaburzeń w zakresie strony fonetycznej, leksykalnej, gramatycznej.
            • Stymulowanie opóźnionego rozwoju mowy.
            • Doskonalenie wymowy już ukształtowanej.
            • Wdrażanie do praktycznego wykorzystania nawyków poprawnej wymowy przyswojonej w toku ćwiczeń.
            • Usprawnianie techniki czytania i pisania.
            • Wdrażanie dzieci do obcowania z literaturą i sztuką oraz twórczej aktywności słownej.

            Zadania logopedy

            (Rozporządzenie ministra edukacji narodowej z dnia 30 kwietnia 2013 r.w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach)

            Do zadań logopedy w przedszkolu, szkole i placówce należy w szczególności:

            1) diagnozowanie logopedyczne, w tym prowadzenie badań przesiewowych w celu ustalenia stanu mowy uczniów;
            2) prowadzenie zajęć logopedycznych oraz porad i konsultacji dla uczniów i rodziców w zakresie stymulacji rozwoju mowy uczniów i eliminowania jej zaburzeń;
            3) podejmowanie działań profilaktycznych zapobiegających powstawaniu zaburzeń komunikacji językowej we współpracy z rodzicami uczniów;
            4) wspieranie nauczycieli, wychowawców grup wychowawczych i innych specjalistów w udzielaniu pomocy psychologiczno-pedagogicznej na podstawie Rozporządzenia ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 7 styczna 2003 r. w spawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno – pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach.

            1. Diagnoza

            a) przeprowadzenie badań wstępnych w celu ustalenia stanu mowy, w tym mowy głośnej i pisma uczniów:
            - badania przesiewowe w klasach 0 –I;
            - badania kontrolne w klasach starszych;
            b) diagnozowanie logopedyczne:
            - badania indywidualne;
            - wywiady z rodzicami;
            - konsultacje u specjalistów;
            c) organizowanie pomocy logopedycznej.

            2. Terapia

            a) prowadzenie logoterapii indywidualnej i grupowej:
            - usuwanie zakłóceń i zaburzeń komunikacji językowych;
            - pomoc w przezwyciężaniu trudności związanych z mówieniem, rozumieniem, czytaniem i pisaniem;
            - stymulowanie procesu nabywania kompetencji i sprawności warunkujących prawidłowy przebieg komunikacji językowych;
            - prowadzenie ćwiczeń kształtujących prawidłową mowę;
            b) organizowanie pomocy logopedycznej dla dzieci z trudnościami w czytaniu i pisaniu przy współpracy z pedagogiem i nauczycielami prowadzącymi zajęcia korekcyjno-kompensacyjne.

            3. Profilaktyka

            a) poejmowanie działań profilaktycznych, zapobiegających powstawaniu zaburzeń komunikacji językowej oraz czuwanie nad prawidłowym rozwojem mowy:
            - pogadanki dla rodziców;
            - zajęcia w grupach „0” dla rodziców i dzieci;
            - konsultacje logopedyczne;
            b) wspieranie działań wychowawczych i profilaktycznych nauczycieli, wynikających z programu wychowawczego szkoły i programu profilaktyki;
            - zapobieganie powstawaniu zaburzeń komunikacji językowej we współpracy z najbliższym środowiskiem ucznia;
            - przygotowanie uczniów do konkursów recytatorskich, współpraca z animatorami szkolnych kółek teatralnych;
            - szkolenia rady pedagogicznej (higiena i emisja głosu, poszerzanie wiedzy z zakresu wad wymowy);
            c) organizowanie i prowadzenie różnych form pomocy psychologiczno–pedagogicznej dla uczniów, rodziców i nauczycieli.

            Najczęściej występujące wady wymowy.

            Seplenienie (tzw. sygmatyzm) międzyzębowe to wada wymowy polegająca na wsuwaniu języka między zęby przy wymowie głosek: s, z, c, dz, ś, ź, ć, dź, sz, ż (rz), cz, dż.
            Seplenienie boczne można zauważyć, gdy podczas mówienia głosek: s, z, c, dz, ś, ź, ć, dź, sz, ż (rz), cz, dż strumień powietrza uchodzi bokiem, a język ułożony jest niesymetrycznie.
            Parasygmatyzm występuje, gdy głoski: s, z, c, dz, ś, ź, ć, dź, sz, ż (rz), cz, dż są przez siebie zastępowane.
            Reranie, gdy dziecko nie wymawia głoski r i jest ona zastępowana przez l lub j. Niekiedy r wymawiane jest nieprawidłowo: wargowo, tylnojęzykowo, gardłowo (tzw. francuskie r).
            Kappacyzm to wada wymowy przejawiająca się w zamienianiu głosek k na t oraz g na d. Zdarza się, że podczas mówienia głoski dźwięczne zastępowane są przez ich bezdźwięczne odpowiedniki. Mówimy wtedy o mowie bezdźwięcznej.
            Nosowanie to wymawianie głosek ustnych „przez nos” oraz trudności w wymowie głosek nosowych.

            Jak wspierać rozwój mowy dziecka?

            - Pierwszym ważnym ćwiczeniem, które w naturalny sposób usprawnia język, wargi, podniebienie i żuchwę jest karmienie piersią.
            - Picie z kubka, jedzenie łyżeczką oraz samodzielne żucie i gryzienie pokarmów dalej doskonalą te funkcje. Oprócz tego przyczyniają się do wykształcenia prawidłowego zgryzu i nawyku połykania.
            - Częste oczyszczanie nosa z wydzieliny ułatwi dziecku, tak ważne przy mówieniu, oddychanie przez nos, a nie przez usta. Jeśli infekcje z katarem pojawiają się często, warto znaleźć ich przyczynę konsultując się z lekarzem laryngologiem lub alergologiem.
            - Wrażliwość słuchową należy rozwijać poprzez śpiewanie piosenek, słuchanie spokojnej muzyki, zabawy dźwiękami.
            - Mówienie do dziecka poprawną polszczyzną w czasie kształtowania się mowy dziecka jest niezwykle istotne .Wzbogacania słownictwa oraz doskonalenia umiejętności budowania zdań dziecko uczy się podczas rozmowy, słuchania bajek, wierszyków, wyliczanek. Rozmowa jest najważniejsza, bowiem buduje więź emocjonalną między rodzicami a dzieckiem.

            OKRES SWOISTEJ MOWY DZIECKA - OD 3 DO 7 ROKU ŻYCIA.

            Mowa w dalszym ciągu się rozwija, następuje rozwój artykulacyjny, wzbogaca się zasób słownictwa, rozwija się umiejętność budowania zdań złożonych. U czterolatków w dalszym ciągu występują zniekształcenia, ale w nieco mniejszym stopniu. Pojawiają się neologizmy.

            Dziecko 3 letnie, potrafi porozumieć się z otoczeniem, jego mowa jest już w pewnym stopniu ukształtowana, jednak jej rozwój odbywa się w dalszym ciągu i często pojawiają się błędy. Dziecko trzyletnie powinno już wymawiać wszystkie samogłoski ustne i nosowe, spółgłoski: p, b, m, f, w, ś, ź, ć, dź, ń, k, g, h, t, t, d, n, l, ł, j. Pojawiają się również głoski takie jak: s, z, c, dz. Dziecko już umie wypowiadać większość z tych głosek poprawnie w izolacji, a w mowie potocznej zastępuje je zaś głoskami łatwiejszymi. Dziecko zmiękcza głoski: s, z, c, dz, sz, ż, cz, dż na głoski: ś, ź, ć, dź.

            Najczęstsze błędy językowe pojawiające się u trzylatków,

            które mogą utrzymywać się do 5 roku życia, to:

            • opuszczanie sylaby początkowej lub końcowej (zupa pomidorowa = zupa midolowa, lokomotywa - komotywa);
            • przestawianie głosek w wyrazie (ławka = wałka);
            • tworzenie nowych wyrazów (zadzwonić + telefonować = zatelefonić, żelazko = prasowaczka, oparcie krzesła = opieranka).
            • głoska r może być wymawiana jako j lub l , ewentualnie jako ł,
            • zamiast f występuje często ch i odwrotnie.

            Dziecko 4 letnie, potrafi już mówić o przeszłości i przyszłości. Zadaje mnóstwo pytań.

            • utrwalają się głoski s, z, c, dz, dziecko nie powinno ich zamieniać na ich zmiękczone odpowiedniki ś, ż, ć, dż;
            • głoski sz, ż, cz, dż dziecko może wymieniać na s, z, c, dz - jest to tzw. seplenienie fizjologiczne;
            • pojawia się głoska r, choć jej brak nie powinien jeszcze niepokoić;
            • może pojawić się tzw. hiperpoprawność związana z opanowaniem nowych, trudnych głosek np. zastępowanie głosek s, z, c, dz, przez sz, ż, cz, dż - np.: sztół, czukierek;

            Dziecko 5 letnie, mowa dziecka w tym wieku powinna być zrozumiała

            a wypowiedzi dziecka wielozdaniowe

            • dziecko potrafi już bezbłędnie powtórzyć sz, ż, cz, dż, choć w mowie potocznej mogą wciąż być zastępowane przez s, z, c, dz;
            • głoska r powinna być już wymawiana, chociaż często pojawia się dopiero w tym okresie;
            • wypowiedzi uwzględniają kolejność zdarzeń i zależności przyczynowo - skutkowe, są zwykle poprawne gramatycznie;
            • dziecko potrafi wyjaśnić znaczenie słów, opisać cechy przedmiotów i możliwość ich zastosowania;
            • dziecko chętnie poprawia innych i samego siebie, szukając prawidłowego brzmienia wyrazu;

            Dziecko 6 letnie. powinno już prawidłowo wymawiać wszystkie głoski,

            oraz powinno mieć opanowane mówienie.

            • powinno poprawnie wymawiać wszystkie dźwięki nawet te najtrudniejsze do opanowania czyli głoski sz, ż, cz, dż oraz r;
            • umieć porównywać (odnajdywać różnice i podobieństwa) oraz klasyfikować przedmioty pod względem wielkości, kształtu, koloru, ciężaru, funkcji użytkowej
            • dokonywać analizy i syntezy słuchowej wyrazów o prostej budowie fonetycznej (tzw. głoskowania)
            • wyodrębniać głoski na początku, na końcu i w środku wyrazu
            • samodzielnie wymyślać wyrazy rozpoczynające się na daną głoskę
            • wyklaskiwać ilość sylab w wyrazie
            • określać położenie przedmiotu względem otoczenia (nad, pod, obok, między, wewnątrz itp.)
            • określać kierunek (do tyłu, na wprost, w bok itp.)

            Należy pamiętać, że każde dziecko rozwija się we własnym, swoistym tempie i niewielkie opóźnienia rozwoju mowy nie powinny być powodem do niepokoju.